เมื่อครั้งยังวัยเยาว์ สมัยเด็ก ๆ ผมออกจากบ้านไปพักอยู่อาศัย กับญาติ ๆ ในต่างจังหวัด เพื่อจะไปเรียนหนังสือ และในแต่ละเช้า ผมมีหน้าที่ต้องตื่นแต่เช้า ปั่นจักรยาน ไปซื้อกาแฟโบราณใส่ถุง พร้อม ๆ กับปาท่องโก๋ หนึ่งห่อ ให้กับคุณลุง เป็นกิจวัตรที่ผมต้องทำในทุก ๆ เช้าของวันใหม่ เคยแอบคิด แอบถามในใจว่า กาแฟขม ๆ อร่อยตรงไหน ทำไมต้องดื่มทุกเช้า มีประโยชน์อย่างไร และ ทำไมลุงถึงไม่เบื่อกาแฟ รสชาติเดิม ๆ นั้นเลย
ยามที่ปั่นจักรยานไปซื้อกาแฟ ช่วงเช้า ๆ บรรยากาศสวย ๆ อากาศดี ๆ ผมได้เห็นวิถีชีวิตที่หลากหลาย ได้เห็นคนเฒ่าคนแก่ นั่งจิบกาแฟ น้ำชา พร้อม ๆ กับเสวนาพูดคุย เรื่องราวในชีวิต ปนกับเสียงหัวเราะ ครื้นเครง ในทุก ๆ เช้าของชีวิต บางคราก็พลางคิดไปว่า บางที สิ่งที่ผู้เฒ่า ผู้แก่ เหล่านี้ชื่นชอบ อาจไม่เพียงเพราะ กาแฟ รสชาติดีหรอกกระมัง อาจเป็นไปได้ว่า เพราะรสชาติของชีวิต ที่เจือปนอยู่ใน แก้วกาแฟแต่ละแก้วนั้นด้วยกระมัง
ผมเคยเก็บเงินจากค่าทิป จากการไปซื้อกาแฟให้ลุงได้ และแอบซื้อกาแฟกินเอง เป็นกาแฟโบราณ ที่ท่านผู้เฒ่าเจ้าของร้าน เจ้าเก่าชงให้ เอามานั่งจิบในยามเช้านั้น พบว่ารสชาติไม่เป็นที่น่าประทับใจเลย ดื่มไป ขมไป และก็ยิ่งไม่เข้าใจเข้าไปอีกว่า รสชาติแบบนี้ ทำไมผู้คนถึงมาซื้อทุกเช้า ทำไมผู้คนถึงยังชอบดื่ม กาแฟขม ๆ นั้นในทุก ๆ วันของชีวิต ,,
เติบโต และ ได้เรียนหนังสือในมหาวิทยาลัย ได้ชงกาแฟกินเอง แปลกแฮะ ความขมที่เคยมีมากมายสมัยเด็ก เดี๋ยวนี้กาแฟเปลี่ยนรสชาติ ไม่ค่อยขมแล้วหรือ หรือว่าลิ้นของผมเปลี่ยนไป เป็นไปได้ไหมที่ลิ้นจะโตขึ้น ตุ่มรับรสเปลี่ยนสภาพไปจากตอนเด็ก และ ยิ่งเมื่อร่ำเรียนจบ เข้าสู่วัยทำงาน ได้ออกเดินทางต่างจังหวัดกับรุ่นพี่ ได้สัมผัสกับรสชาติกาแฟสด แปลกแฮะ ที่ผมชื่นชอบความขมมาก ๆ ในกาแฟสดแก้วนั้น
ชีวิต ยิ่งนานวัน การเดินทางของชีวิต มีขมบ้าง หวานบ้าง ปะปนกันไป แต่กาแฟก็ยังขม ไม่เคยเปลี่ยน ทว่ากาแฟที่เคยขม รสชาติที่ไม่เคยละมุนลิ้น รสชาติที่เคยเบนหน้าหนี ทำไมวันนี้ ถึงได้ถวิลหาความขมนั้นมากมายนักหนอ ,,
